Instytucja stwierdzenia nieważności decyzji przewidziana w art. 156 i następnych ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego (dalej jako „k.p.a.”), jest jednym z nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego. Tryb ten stanowi wyjątek od wyrażonej w art. 16 § 1 k.p.a. zasady trwałości decyzji administracyjnej, zgodnie z którą decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy są ostateczne.

Wraz z początkiem 2017 roku uległy zmianie przepisy dotyczące wyrobów budowlanych sprzedawanych na polskim rynku. Wprowadzono także listę wyrobów zaklasyfikowanych jako budowlane, które podlegają obowiązkom wynikającym z ustawy o wyrobach budowlanych. Zmianie uległy również zasady odpowiedzialności, a za ewentualne niezgodności wyrobów z ustawowymi wymogami producent lub importer może otrzymać karę nawet do 100.000 zł, a dystrybutor – do 10.000 zł.

Ustawa Prawo budowlane każe organom nadzoru budowlanego nakładać obowiązki związane z legalizacją samowolnie wykonanej budowy lub robót budowlanych na trzy rodzaje podmiotów: inwestorów, właścicieli lub zarządców. Wydaje się, że to przede wszystkim inwestor, jako sprawca samowoli, winien być wzywany do wykonania wskazanych przez organ czynności. Jak pokazuje jednakże praktyka, zobowiązanie inwestora do wykonania określonych czynności zmierzających do legalizacji jest czasami niemożliwe lub znacznie utrudnione. Może się zatem zdarzyć tak, iż obowiązek doprowadzenie obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem zostanie nałożony na niemającego nic wspólnego z samowolą właściciela lub zarządcę.

Otrzymanie darowizny wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego. Dlatego, planując przekazanie darowizny drugiej osobie, warto rozważyć kwestię obowiązku podatkowego, który powstanie po stronie obdarowanego. Jest to o tyle ważne, że obowiązujące przepisy wprowadzają szereg zwolnień z obowiązku podatkowego. Kiedy zatem nie musimy płacić podatku od darowizny? Jakie obowiązki względem fiskusa wiążą się z jej otrzymaniem?

Wyrażone przez Ministra Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 21 października 2016 roku (sygn. PS2.8401.2.2016) stanowisko dotyczące podmiotu, na którym ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości wykorzystywanej przez spółkę cywilną, o którym pisaliśmy w poradzie „Spółka cywilna nie zapłaci podatku od nieruchomości”, doczekało się potwierdzenia. W dniu 13 marca 2017 roku NSA w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, zgodnie z którą w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikiem podatku od nieruchomości są wspólnicy spółki cywilnej, a nie spółka cywilna.

Często zdarza się, że rolnicy prowadząc własne gospodarstwa, nagle dowiadują się, iż nie posiadają tytułu prawnego do nieruchomości. Refleksja co do stanu prawnego ziemi wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego przychodzi zazwyczaj w momencie, w którym ma ona się stać przedmiotem obrotu prawnego, najczęściej sprzedaży. Problem ma ogromne znaczenie praktyczne, ponieważ notariusz nie sporządzi umowy, jeżeli sprzedający nie wykaże swojego prawa własności. Z drugiej strony w praktyce często trudno jest ustalić tożsamość właściciela opuszczonej nieruchomości, którą rolnik uważał do tej pory za swoją własność i prowadził na niej gospodarstwo rolne.

Przy zakupie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego często powstaje problem dotyczący odpowiedzialności za długi poprzedniego właściciela. Kupujący niejednokrotnie nie wie, czy jeżeli okaże się, że taki właściciel zalegał wobec spółdzielni mieszkaniowej z zapłatą czynszu, opłat eksploatacyjnych lub innych należności, to czy takie zadłużenie „przejdzie” na nabywcę.